Κλιμάκωση της έντασης στο δρόμο

Ανεβαίνει η ένταση στο δρόμο. Εδώ και καιρό φαίνεται ξεκάθαρα στις γειτονιές των Βρυξελλών μια έντονη εχθρικότητα απέναντι στους μπάτσους, η οποία τις τελευταίες εβδομάδες εκφράζεται και πάλι πιο ανοιχτά. Πρέπει να σημειωθεί ότι εδώ και αρκετούς μήνες οι μπάτσοι καταβάλλουν διπλές προσπάθειες, με την ελπίδα να καταστείλουν ταραχές, με συστηματική βαναυσότητα, ελέγχους, περισσότερους ασφαλίτες κι ομάδες επέμβασης που προβαίνουν σε συλλήψεις ξυλοκοπώντας και ταπεινώνοντας κόσμο. Οι μπάτσοι φαίνεται πως θεωρούν τις Βρυξέλλες μια ζώνη πολέμου και το ρόλο τους αυτόν του κατακτητή. Ένας πόλεμος με πράσινες ζώνες κι άλλες όπου δεν μπορείς να πατήσεις το πόδι σου. Σ’ αυτές τις τελευταίες όλοι οφείλουν να δείχνουν μόνιμη υποταγή απέναντι σε ελέγχους και εξευτελισμούς, όπως συνέβη πρόσφατα επί της λεωφόρου Σταλινγκράντ κοντά στο σταθμό του Μιντί, όταν όλη η περιοχή κυκλώθηκε με στρατιωτικό τρόπο: στο εσωτερικό της ζώνης πραγματοποιήθηκαν έλεγχοι σε όλο τον κόσμο για να εξακριβωθεί αν τα χαρτιά τους ήταν εντάξει και για να διώξουν οριστικά τους μικροπωλητές. Από τα 200 συνολικά άτομα που συνελήφθησαν, αρκετοί βρίσκονται ακόμη στη φυλακή ή σε κάποιο κέντρο κράτησης, ενώ άλλοι έχουν ήδη απελαθεί.

Μου κάνει καλό να βλέπω ότι αυτές οι μέθοδοι όχι μόνο δε λειτουργούν, αλλά κυριολεκτικά έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Αυτές τις τελευταίες εβδομάδες φαίνεται ότι όλο και περισσότερος κόσμος επέλεξε να αντιπαρατεθεί ανοιχτά και μαχητικά με τους μπάτσους. Σε ορισμένες περιπτώσεις πρόκειται για υγιές αντανακλαστικό, αυθόρμητο και φυσικό, όπως στο Βιλβόρντ, όπου ο αστυνομικός έλεγχος απετράπη από ένα πλήθος που δε φοβήθηκε να χρησιμοποιήσει τη βία προκειμένου ν’ αντιπαρατεθεί. Επιπλέον, οι ταραχές συνεχίστηκαν τα επόμενα βράδια. Σ’ άλλες περιπτώσεις, όπως αυτή στο Άντερλεχτ, είναι φοβερό να βλέπεις ότι προετοιμάζονται με σκοπό να επιτεθούν στους μπάτσους: ενέδρες επί δύο μέρες. Την πρώτη νύχτα η αστυνομία δέχτηκε μια κλήση για διάρρηξη. Όταν έφτασε εκεί η περίπολος θέλησε να προχωρήσει στον έλεγχο δύο υπόπτων αλλά επρόκειτο για παγίδα: οι μπάτσοι δέχτηκαν βροχή από πέτρες ενώ μια απ’ αυτές πέρασε το τζάμι ενός αστυνομικού οχήματος κι ο επιθεωρητής την έφαγε κατάμουτρα. Την επομένη καμιά ξεκούραση, δεύτερη ενέδρα. Μια περίπολος έφτασε στην πλατεία Αλμπέρ γιατί ένα αυτοκίνητο είχε πάρει φωτιά στις ράγες του τραμ. Με την άφιξή τους, δεκάδες άτομα τους πέταξαν πέτρες και μολότοφ. Έφτασαν ενισχύσεις κι ακολούθησε μάχη. Τρία αστυνομικά οχήματα υπέστησαν ζημιές ενώ κανένας εξεγερμένος δε συνελήφθη. Στο σημείο αυτό βρέθηκαν είκοσι μολότοφ έτοιμες για χρήση.

Τα σκυλιά των μίντια
Τα μήντια έπαιξαν φυσικά λαμπρά το ρόλο τους, οι πολιτικοί κι οι μπάτσοι μπορούν να είναι ευχαριστημένοι. Γενικά, η αστυνομία προτιμά να αποσιωπά αυτού του είδους τις συγκρούσεις για να μην επιμολύνουν κι άλλες ζώνες και για να μη βάζουν κακές ιδέες και σε άλλους. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση η μιντιακή επιχείρηση ήταν ένας πραγματικός βομβαρδισμός. Οι γαλάζιοι ιππότες της θεσμικής δικαιοσύνης προσέκρουσαν στους εξεγερμένους των γειτονιών. Οι δημοσιογράφοι απαιτούσαν μέσα από τα άρθρα τους αυστηρά μέτρα: οι δεσμοφύλακες που με τόσο κουράγιο και περηφάνια υπερασπίζονται κάθε μέρα τις νόρμες και τις δημοκρατικές αξίες δεν πρέπει βέβαια να αποτελέσουν στόχο. «Μηδενική ανοχή», «προφυλάκιση», «να μην υποχωρήσουμε ούτε χιλιοστό», «να μην εγκαταλείψουμε τις γειτονιές»…

Αχ πως έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν, αυτοί οι δημοσιογράφοι, για να καλλιεργήσουν ένα αίσθημα αδικίας. Όλοι όσοι χαίρονταν μαθαίνοντας αυτά τα μαχητικά νέα, καθώς γνώριζαν και οι ίδιοι τη χαρά τέτοιων συγκρούσεων, πρέπει οπωσδήποτε να σμιλευτούν με κάθε κόστος. Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να περάσουν την ιδέα ότι το να είσαι ενάντια στο κράτος και στους μπάτσους είναι για μια ακόμα φορά μια αρρώστια, μια μόλυνση που πρέπει να γιατρέψουμε το συντομότερο δυνατό ή να αφαιρέσουμε άμεσα με το νυστέρι. Είδαμε έναν καταιγισμό προπαγάνδας για το κράτος και την τάξη διανθισμένο με εγκώμια της δημοκρατίας, προσπαθώντας να μας κάνουν να πιστέψουμε πως ό,τι δε συμμορφώνεται σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι κατώτερο και βάρβαρο. Ότι κάθε αίσθημα, κάθε επιθυμία για κάτι διαφορετικό είναι μια αρρώστια. Ούτε λόγος να μετατρέψεις τις επιθυμίες σου σε δράση.

Μπορούμε να ‘μαστε σίγουροι ότι αυτή η μιντιακή επίθεση βάζει πλάτες στους πολιτικούς ώστε να ξεκινήσουν μια κατασταλτική εκστρατεία, παρέχοντας όλο και περισσότερα μέσα στους σημερινούς δήμιους: τους δικαστές, τους μπάτσους, τους ανθρωποφύλακες και τους ομοίους τους.

Ας ζήσουμε αυτές τις στιγμές μόνοι μας, μακριά απ’ τις ανησυχίες των μίντια. Ας σκεφτούμε μόνοι για το τι συμβαίνει γύρω μας χωρίς να ακούμε τους δημοσιογράφους ώστε αυτές οι πράξεις να μας εμπνεύσουν, να μας δώσουν κουράγιο στο διαρκή αγώνα ενάντια στην καταπίεση. Ας φάει το κράτος τη σκόνη της αποφασιστικότητάς μας.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος Νο 29 της αναρχικής εφημερίδας  Hors Service, που κυκλοφορεί κάθε 3 εβδομάδες.

Translation of "La tension monte dans la rue", Hors Service 29, 22 August 2012

By ContraInfo