Εδώ και σχεδόν δύο μήνες, η καθημερινή
ρουτίνα στη φυλακή του Σαιν-Ζιλ (Βρυξέλλες) ακολουθεί τους απεργιακούς
ρυθμούς των δεσμοφυλάκων. Δευτέρα και Παρασκευή είναι οι σταθερές μέρες
απεργίας, αλλά κι άλλες μέρες της εβδομάδας μπορούν να υπάρξουν απεργίες
ή μαζικές απουσίες των φυλάκων λόγω ασθενείας.
Τα κίνητρα των
συνδικάτων είναι πάντα τα ίδια: η ανασφάλεια των φυλάκων εξαιτίας του
υπερπληθυσμού και των εξεγερμένων κρατουμένων. Η λύση τους: περισσότερες
φυλακές και υποδομές ασφαλείας, περισσότερη εξουσία στους
ανθρωποφύλακες (που ήδη θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι σαν κυρίαρχους
της φυλακής) και αύξηση του αριθμού τους. Οι δυο απλούστερες και
προφανέστερες λύσεις –απελευθέρωση των φυλακισμένων ή παραίτηση απ’ τη
δουλειά– δεν πέρασαν ποτέ απ’ το μυαλό τους. Λίγη βοήθεια θα τους ήταν
χρήσιμη.
Στη διάρκεια των απεργιών, οι φύλακες αντικαθίστανται απ’
την τοπική αστυνομία και τις δυνάμεις πολιτικής προστασίας. Οι μπάτσοι
της ζώνης γύρω απ’ το σταθμό του Midi αρπάζουν τέτοιες ευκαιρίες για να
παρενοχλήσουν και να προκαλέσουν απ’ την άλλη πλευρά του κελιού
κρατουμένους που τους γνωρίζουν από το δρόμο. Σε κάθε περίπτωση, όλες οι
δραστηριότητες και διευκολύνσεις διακόπτονται κι όλοι παραμένουν 24
ώρες το 24ωρο μέσα στα κελιά. Έτσι, η φυσιολογική πορεία των πραγμάτων
εντός φυλακής (ντους, αλληλογραφία, καντίνα, προαυλισμός,
επισκεπτήριο,…) μετατρέπεται σε προνομιακή κατάσταση. Οι κρατούμενοι θα
πρέπει να ‘ναι διπλά ευγνώμονες που οι φύλακες δουλεύουν ορισμένες
μέρες, που μια φορά την εβδομάδα μπορούν να κάνουν μπάνιο ή να ‘χουν
επισκεπτήριο. Οι φύλακες δείχνουν αυτό που είναι: εκείνοι που κρατούν σε
ομηρία ανθρώπους. Ασκούν πάνω στους ομήρους την απόλυτη εξουσία τους, η
θέλησή τους είναι νόμος, η διάθεσή τους καθορίζει το πως θα εξελιχθεί η
ημέρα. Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι που θέλουν.
Όταν τέλη Ιούνη,
οι υπηρεσίες κοινωνικο-ψυχολογικής υποστήριξης κατέβηκαν σε απεργία, οι
κρατούμενοι κατέλαβαν το προαύλιο και στάλθηκε η ομοσπονδιακή αστυνομία
(μαζί με ελικόπτερο και πυροσβεστικό όχημα). Ακολούθησαν ταραχές στο
προαύλιο.
Στα τέλη Ιούλη, ύστερα από 6 μέρες απεργίας, τα πνεύματα
οξύνθηκαν και αρκετοί κρατούμενοι εξέφρασαν την οργή τους. Ένας από
αυτούς τοποθετήθηκε στην απομόνωση όπου κι έκαψε το στρώμα του.
Αρχές
Αυγούστου, υπήρξε μια συμπλοκή με τους ανθρωποφύλακες στη διάρκεια μιας
μεταγωγής. Οι φύλακες άφησαν τη φυλακή κι η αστυνομία επανέκτησε τον
έλεγχο μετά από αρκετές ώρες. Επίσης πριν από κάποιο διάστημα 750
κρατούμενοι βρέθηκαν για ένα πρωινό χωρίς επιτήρηση. Δυο μέρες
αργότερα, ένας κρατούμενος επιτέθηκε σε δύο φύλακες.
Την
προηγούμενη εβδομάδα (17 Αυγούστου), νωρίς το πρωί, ένα μέρος της στέγης
της φυλακής πήρε φωτιά. [«Άγνωστα αίτια», είναι αλήθεια ότι δεν είναι η
πρώτη φορά που οι στέγες των φυλακών αρπάζουν μόνες τους φωτιά, όπως
και κάποια αυτοκίνητα έξω…]. Εκτός των τειχών ακούστηκε ότι ένας
κρατούμενος κατάφερε να πετάξει φλεγόμενα αντικείμενα πάνω στη στέγη.
Εν
τω μεταξύ, οι τοίχοι στη στάση του μετρό Αλμπέρ (δίπλα στις φυλακές του
Φορέστ και του Σαιν-Ζιλ) καλύφθηκαν με συνθήματα κατά του εγκλεισμού
και γράφτηκαν τα ονόματα ορισμένων εκπροσώπων των συνδικάτων των
δεσμοφυλάκων. Τέλος, για δυο συνεχή βράδια στήθηκαν ενέδρες στο
Αντερλέχτ εναντίον των περιπόλων της αστυνομίας στη ζώνη του Midi.
Εκείνοι
που κλαίγονται στα μήντια για τον υπερπληθυσμό στις φυλακές είναι οι
ίδιοι που ζητούν μεγαλύτερη καταστολή και πιο βαριές ποινές. Για μας, το
θέμα δεν είναι να κατασκευαστούν περισσότερες φυλακές αλλά να
κατεδαφίσουμε αυτές που ήδη υπάρχουν.
Το άρθρο προέρχεται από το τεύχος Νο 29 της αναρχικής εφημερίδας Hors Service, που κυκλοφορεί κάθε 3 εβδομάδες.
Translation of "La tension monte dans et autour de la prison de Saint-Gilles", Hors Service 29, 22 August 2012
By ContraInfo
