Στη γλώσσα της εξουσίας, η φυλακή είναι
πρώτα απ’ όλα ένας «θεσμός επανένταξης», ένα είδος νοσοκομείου για να
θεραπευτεί η αρρώστια της εγκληματικότητας. Είναι κατά κάποιον τρόπο μια
«ευκαιρία» που προσφέρεται σε αυτούς που έχουν διαπράξει λάθη να
σκεφτούν και να «ξαναμπούν στον ίσιο δρόμο».
Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι η τιμωρία, η Δικαιοσύνη, η ποινή
φυλάκισης δεν είναι ένα ζήτημα «δικαιοσύνης» (αν θέλουμε να
χρησιμοποιήσουμε αυτήν τη λέξη) αλλά ένα μέτρο προστασίας της
καθεστηκυίας τάξης. Έχουμε περιγράψει τη φυλακή σαν μια μηχανή άλεσης
των ανθρωπίνων όντων, σαν ένα τέρας που καταβροχθίζει τις κοινωνικές
εντάσεις που εκφράζονται μεταξύ άλλων μέσω του «εγκλήματος». Ότι σκοπός
της φυλακής είναι να εκμηδενίσει την προσωπικότητα των κρατουμένων, να
τους μετατρέψει σε πειθήνια και υπάκουα όντα.
Πέρα απ’ τις διαθέσεις των σωφρονιστικών διοικήσεων, των δικαστών ή
των δεσμοφυλάκων, η ίδια η λειτουργία της φυλακής, η αρχιτεκτονική της, ο
μηχανισμός της καταστρέφουν τους ανθρώπους. Σήμερα στις φυλακές του
Φορέστ δόθηκε ένα ακόμη λυπηρό και τρανταχτό παράδειγμα των παραπάνω.
Λόγω του υπερπληθυσμού (πάνω από 700 κρατούμενοι για 400 θέσεις), οι
φυλακισμένοι που πάσχουν από φυματίωση δεν μπορούν να τοποθετηθούν
ξεχωριστά ή να δεχτούν φροντίδα… κάτι που αφήνει ελεύθερο πεδίο για τη
μετάδοση και μόλυνση του συνόλου των κρατουμένων. Και μην αυταπατάστε
περί «ανθρωπιστικών διαθέσεων»: αν οι δεσμοφύλακες του Φορέστ
καταγγέλλουν σήμερα αυτή την κατάσταση είναι γιατί τίθεται σε κίνδυνο η
δική τους υγεία.
Η φυλακή δε θεραπεύει, αλλά παράγει αρρώστους. Η φυματίωση, μια
αρρώστια που κατά κύριο λόγο χτυπά τους φτωχούς και καταραμένους αυτής
της γης, δεν είναι παρά το ορατό δείγμα μιας διαδικασίας σήψης κι
αποσύνθεσης που εφαρμόζεται και στηρίζεται από το κράτος μέσα στις
φυλακές του. Ο αγώνας εναντίον τους δεν έγκειται βέβαια στο να καλείς
τους γιατρούς των φυλακών να «αναλάβουν τις ευθύνες τους», ούτε στο να
απαιτείς την κατασκευή νέων φυλακών «καλύτερα σχεδιασμένων» αλλά,
αντίθετα, έγκειται στο να καταλήγεις στο λογικό συμπέρασμα ότι για να
θεραπεύσεις χρειάζεται αέρας, χρειάζεται ελευθερία κάθε στιγμή και σε κάθε περίπτωση.
Δημοσιεύτηκε τον Μάρτη του 2012 στο τεύχος 27 της αναρχικής εφημερίδας Hors Service
http://gr.contrainfo.espiv.net/2012/05/02/belgio-fylakh-toy-forest-h-fylakh-arrwstainei/
